Urodziny!

Stało się – dziś Krakowskie Czytanie skończyło rok. Szczerze mówiąc, nie przypuszczałam, że wytrzyma tak długo – nie wiedziałam jeszcze wtedy, że blogowanie to tak świetna zabawa, która daje mnóstwo satysfakcji i pozwala poznać tylu ciekawych ludzi. Założyłam go w trakcie pełnego bólu procesu przygotowywania się do egzaminu (znacie to uczucie, że zrobi się wszystko, byle się nie uczyć? Cóż, u mnie efektem tego był blog). Można śmiało powiedzieć, że matką chrzestną KC jest Tikichomiktaki, bo to jej zaproszenie na Biblionetce na jej nowoutworzoną Kronikę Chomika  zmobilizowało mnie, by wreszcie przestać myśleć, a zacząć działać – z tego miejsca serdecznie Cię pozdrawiam!

Pierwsze tygodnie nie były łatwe, nie wiedziałam jeszcze wtedy, czy znajdzie się w wirtualnej przestrzeni miejsce na jeszcze jednego takiego bloga i czy komukolwiek będzie się podobać to, co tu piszę. Strasznie się cieszyłam, kiedy każdego dnia licznik odwiedzin wzrastał, potem upadałam na duchu, bo wzrastał moimi własnymi wejściami. Jednak z czasem zaczęli się tu pojawiać wierni czytelnicy. Pierwszymi osobami, które zostawiły po sobie ślad były: anetapzn, Agnieszka, natanna, czas-odnaleziony, Julka i Tikichomiktaki. Obecnie blog może się poszczycić kilkudziesięcioma stałymi bywalcami, niektórzy zostawiają po sobie ślad, niektórzy czytają anonimowo (o nich wiem między innymi ze spotkań w realu).  W ciągu tego roku dorobiłam się również 82 obserwowanych. Opublikowałam 133 posty, pod którymi pojawiło się 1971 komentarzy. W chwili, kiedy to piszę, licznik wejść zatrzymał się na liczbie 19 244, i mimo, że w porównaniu z wieloma innymi blogami nie jest to dużo, to i tak przeszło to moje najśmielsze oczekiwania. Kiedy zaczynałam, było dobrze, jeśli jednego dnia było 10 wejść. Obecnie coraz częściej przytrafiają się dni, kiedy KC jest odwiedzane ponad 200 razy jednego dnia, a ponad 100powoli zaczyna być regułą. To pokazuje, że naprawdę warto było to wszystko robić, warto się starać – budowanie popularności bloga nie jest przedsięwzięciem na dwa tygodnie, wymaga cierpliwości, ale efekty dają mnóstwo satysfakcji – wszak ci wszyscy odwiedzający weszli tutaj kiedyś z własnej woli, nie spamowani do nieprzytomności, nie zaciągani na siłę. Przyszli i zostali. Dla mnie to największa nagroda i mobilizacja do dalszej pracy. Bo chociaż jestem tutaj gospodarzem, i prowadzę bloga dla własnej przyjemności, to jednak nie miałby on racji bytu bez was – osób, które go czytają, bo osobiście wierzę, że pisze się dla ludzi, a nie do szuflady.

Na koniec pozwolę sobie złożyć krótki hołd tym, którzy na Krakowskie Czytanie trafili przypadkiem – jestem pewna, że nie zostali długo, i że mogli być mocno tymi odwiedzinami sfrustrowani, i naprawdę nie potrafię wyjaśnić, JAK doszło do tych okazjonalnych wizyt, ale w tym szczególnym dniu kieruję do was serdeczne pozdrowienia. Tak, do was, przypadkowi autorzy poniższych kwiatków, które radują moje serce i facjatę od miesięcy (pisownia oryginalna):

Klasyki czytane czyli co? -  No właśnie, co?

Zapraszamy do policji plakat policja – czyli KC w służbie rekrutacji policjantów

Złośliwość rzeczy martwych definicja – ktoś chciał podejść do tematu naukowo.

Jakie są horrory fajne ze zjawami? -  Ktoś szukał fajnych horrorów ze zjawami, a trafił na mnie… Cóż.

Tomasz taksówkarz bloger Kraków – same konkrety, a jednak pudło.

Film o diable udającego rozbitka – nie znam takiego, ale chętnie bym obejrzała

dukaja or dukaj or dukaju or dukaje – dla niezdecydowanych

ile moze leżeć anakonda aby strawić – czy to aluzja do tego, że moje posty są ciężkostrawne?

maj lity pony przyjazń to magja – te przeklęte kucyki będą mnie prześladować nawet w grobie, dowód na to, żeby nigdy nie wpisywać na bloga nic, co dotyczy „My little pony”.

mroczne zabawy z christie – porno dla bibliofilów?

I dwa, do których nie mam komentarza…

60 lecie romów nowej huty

Śmieszne pierniki

Taki tort bym chciała...