Romansidła kontra prawdziwe życie

Kiedy zaczynałam czytać Romans to moja praca, myślałam, że to typowy chick-lit, tymczasem okazało się, że sięgnęłam po autobiografię. No bywa.

Patience Bloom od liceum pasjami czyta romanse wydawnictwa Harlequin. Po latach zdobywa pracę, która poleca na… czytaniu romansów wydawnictwa Harlequin. To najbardziej znane wydawnictwo koncentrujące się na powieściach „dla pań” zatrudnia Patience, początkowo jako tymczasowego pracownika, później już jako pełnoetatowego członka zespołu.

Ale zanim do tego dojdzie, bohaterka (i jednocześnie autorka) przejdzie przez wszystkie stopnie edukacji, przeżyje nie jedną dobrą i nie jedną zła chwilę, kilkakrotnie zmieni pracę, i przede wszystkim – będzie uparcie, żywiołowo i stale poszukiwać Księcia z Bajki. Znanego również jako Ten Jedyny. Zaiste, miłosne perypetie Patience to materiał na niejedną powieść. Opowiedziana z humorem i sporym dystansem do siebie litania randek i nieudanych związków kryje jednak pod warstewką żartu gorzką prawdę o tym, jak trudno jest znaleźć miłość, jak wiele nieraz złych rzeczy musi nas spotkać, by na końcu zagrały fanfary i abyśmy potem żyli długo i szczęśliwie. Błyskotliwe porównania bohaterów romansideł z rzeczywistymi facetami bawiły mnie do łez.

Nie powiem, aby przeżycia narratorki były mi jakoś szczególnie bliskie czy znane z autopsji, osobowości mamy zupełnie inne, wiele rzeczy, które ona zrobiła, mnie nigdy nie przyszłyby do głowy. Ale mimo to bardzo ją polubiłam, i mimochodem w każdej wolnej chwili sięgałam po jej opowieść, by dowiedzieć się, co dalej. Pani Bloom ma olbrzymi dystans do samej siebie, a swojego uwielbienie dla romansów (i bądźmy szczerzy – literatury w ogóle) nie ukrywa, ale jednocześnie potrafi się z niego śmiać, przyznając jednocześnie, jak wiele te cieniutkie powieści dla niej znaczą, jak wiele pomogły jej przetrwać. Tego typu literatury wielu z nas się wstydzi  - w tym pisząca te słowa! Czytywałam harlequiny na studiach, i nie wykluczam, że poczytam w przyszłości (niedalekiej), ale chyba nie znalazłabym w sobie odwagi cywilnej, by czytać je w autobusie. Miałam nawet pewne opory w czytaniu tej pozycji z jej lekko cukierkową, błękitną okładeczką. Ale nie żałuję nawet chwili spędzonej na tej lekturze (no dobra, trochę żałuję, że część trzecia nie była nieco bardziej zwięzła, chociaż to może tylko moja wewnętrzna stara panna tak mówi) – to było dokładnie to, czego mi było teraz trzeba – zabawne, lekkie i z dużą ilością odniesień do literatury. A przy tym nie takie głupie.

Moja ocena: 4,5/6

Patience Bloom Romans to moja praca

Tłum. Marzenna Reyher

Wyd. WAB

Warszawa 2014

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawcy.