Strasznie na Gotlandii

Miałam ostatnio ochotę na coś lekkiego, mało zaskakującego, tak żeby po prostu odpocząć. Mój wzrok skierował się nietypowo na moją własną półkę, gdzie od zeszłego roku leżał pierwszy tom kryminałów Mari Jungstedt „Niewidzialny”. I muszę powiedzieć, że moje postanowienie noworoczne („nie kupuj tyle książek!”) diabli wzięli i zamierzam kupić pozostałe sześć książek tej autorki.

Jest to dosyć typowy szwedzki kryminał, z podobną atmosferą jak u Mankella czy Läckberg. Po malowniczej Gotlandii, liczącej w sumie około 58 tysięcy mieszkańców, grasuje seryjny morderca kobiet. Gęsią skórkę powoduje fakt, iż grasuje z siekierą. Do rozwiązania tej sprawy skierowany zostaje miejscowy policjant – inspektor o wdzięcznym nazwisku Anders Knutas, wraz ze swoimi współpracownikami. Muszą się spieszyć, gdyż lada dzień rozpoczyna się na Gotlandii sezon turystyczny i lokalne władze nie chciałby wystraszyć przyjezdnych. Czyli mamy wszystko, czego trzeba do dobrego szwedzkiego kryminału: malownicze widoki, lokalnego glinę z zasadami, pana z siekierą oraz wątek reporterski. Czyta się tą mieszankę bardzo przyjemnie i szybko. Jedynym minusem może być to, że kim jest morderca odgadłam już w połowie książki – nie wiem czy to dlatego, że czytam za dużo kryminałów, czy dlatego, że autorka zdradziła za dużo szczegółów przeplatając fabułę ze wspomnieniami mordercy. Jednak mimo, iż wiedziałam, kto zabił, czytało mi się nadal świetnie, głównie ze względu na atmosferę wyspy i postacie, które polubiłam. Nie bez znaczenia jest też fakt, iż wydawnictwo Bellona wydało te książki w formie niewielkich, lekkich tomików z dosyć dużymi literami – na odpoczynek w sam raz.  Zdecydowanie wrócę w najbliższym czasie na Gotlandię.

 

Moja ocena 4,5/6

To jest moje pierwsze osiągnięcie w wyzwaniu „Z półki”. W drodze nas szczyt pozostało mi jeszcze dziewiętnaście książek.