Post urodzinowy

forbokkssake.net

W niemalże ostatniej chwili zorientowałam się, że dziś mój blog obchodzi drugie urodziny.

Niestety nie mam już dziś czasu ani energii na dłuższego posta podsumowującego, szersze statystyki i fajerwerki, ale nie chciałabym przegapić okazji, by podziękować wszystkim odwiedzającym za przybywanie, czytanie, podlinkowywanie Krakowskiego Czytania, za każdy komentarz, za każdą poleconą przez Was książkę i każdą przestrogę, czego nie czytać.

Ten blog powstał po to, by teksty, które piszę, nie lądowały w szufladzie, ale miały szansę ujrzeć światło dzienne, być poddane ocenie, by moje pióro mogło się rozwinąć na tyle na ile to możliwe. No i żebym miała z tego przyjemność, a tak właśnie jest, gdy się łączy swoje dwie pasje - czytanie i pisanie. Stąd pomysł na bloga o książkach.

To czego nie przewidziałam, to szereg przyjaźni, które udało mi się nawiązać przez te dwa lata, szczególnie z blogerami krakowskimi i śląskimi, bo tych mam nie raz okazję widzieć w realu. Mam wielkie szczęście być szczęścia tej wesołej, barwnej zgrai, i mam nadzieję na wiele jeszcze spotkań w przyszłości - na Targach i poza nimi.

Czego sobie życzę - kolejnych lat blogowania, nie dwóch, a dwudziestu. Żeby moje ulubione blogi też dalej się rozwijały, aby powstawały nowe, wartościowe miejsca w sieci, i abyśmy hejterów oglądali tylko w jakimś cyberZOO. Żeby wiele było książek, o których warto pisać, postów, które warto komentować, i pisarzy, których warto promować.

Z kategorii statystyki pozwolę sobie nadmienić tylko, że niemalże na równi z urodzinami udało mi się osiągnąć ponad 50 tys. wejść. To już jest taka liczba, która nie tylko przyprawia o dumę, ale i zobowiązuje. Toteż zobowiązuję się tu pisać regularnie (na tyle, na ile czas pozwoli), nie przestawać, nawet gdy chwilowo zabraknie weny.

Ktryi udało się złapać historyczny licznik 6 stycznia.

Trochę tylko dziwi, że to już dwa lata. Dopiero co zgłębiałam blogspota, z lękiem wciskając kolejne funkcje i oczekując wielkiego BOOM! A tu już dwa latka strzeliły, po cichutku i bez szumu.

Mam nadzieję, że będziecie tu wracać - toteż do zobaczenia z następnym postem (dwie genialne książki już walczą o moje względy).