PS Kocham Cecelię Ahern

Holly jest za młoda na to, by być wdową. Gdy jej mąż Gerry po kilku miesiącach choroby umiera na guza mózgu, cały świat wokół jakby się zatrzymuje  – Holly nie może znaleźć sił na to, by wstać z łóżka, a co dopiero wyjść z domu, spotkać się z przyjaciółmi, posprzątać dom,  znaleźć pracę…  Na szczęście, przed swoim odejściem Gerry sporządził listę rzeczy do zrobienia, kiedy jego już zabraknie. Pisze po jednym liście na każdy z dziesięciu miesięcy jakie pozostały w roku jego śmierci, w każdym zaś zawarte jest dla Holly jedno zadanie. Wykonanie ich pozwoli młodej wdowie na powolny powrót do normalności.

Nie tak znowu często zdarza mi się zachwycać książką, trochę rzadziej się to zdarza, gdy dany tytuł jest chwalony od lat ze wszystkich stron (zbyt duże oczekiwania niszczą wrażenia), a kiedy książka jest kwalifikowana do tzw. literatury kobiecej, to jednak trudno wtedy doszukać się czegoś oryginalnego, co faktycznie mogłoby wywołać zachwyt. Jednak PS Kocham cię tak właśnie na mnie zadziałało. Już sam pomysł na fabułę jest wyjątkowy, jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się czytać czegoś podobnego. Zadania, które przygotował dla Holly Gerry, oraz wyzwania przed jakimi staje bohaterka, są ułożone dokładnie w takiej kolejności, w jakiej potrzebne są, by poradzić sobie powoli z żałobą i nauczyć się żyć z pięknymi wspomnieniami, bez zapominania, że życie toczy się dalej. Holly znajdzie się nieraz w sytuacji, których zakończenie wydaje się przewidywalne, jednak nigdy takie nie jest. Autorka potrafi jednocześnie rozbawić i wzruszyć do łez nawet takiego twardziela jak ja (serio, płakałam do tej pory tylko wtedy, gdy umierał Mufasa). Zakończenie zaś zupełnie mnie zaskoczyło, początkowo nawet miałam to Ahern za złe, ale potem uzmysłowiłam sobie, że nie mogło być inne – ani dobre, ani złe, takie jak samo życie. Pewne jest, że dawno żadna lektura nie wywołała we mnie tyle emocji i nie pobudziła do tylu przemyśleń nad moim życiem, zachowaniem, nad tym, do czego daję sobie prawo, a do czego nie.

Główna bohaterka, Holly, też jest daleka od ideału – muszę przyznać, że miałam trochę trudności w stuprocentowym polubieniu jej, a chwilami chociaż szanowaniu. Holly przez większość dorosłego życia była żoną swojego męża. Nie miała innych zainteresowań, nie miała przyjaciół, którzy byliby tylko jej, nie miała pracy, którą by lubiła. Wszystkie jej dobre i złe wspomnienia mają związek z Gerrym. Trudno się zatem dziwić, że po jego odejściu tak trudno było się jej pozbierać. W czasie czytania jednak ani razu nie miałam poczucia, aby Holly była nieprawdziwa. Mogę nie popierać jej stylu życia i się mu dziwić, ale nie mogę powiedzieć, aby to życie było nieprzekonujące, było po prostu zupełnie inne niż moje. Holly przeżyła miłość, jaka nieczęsto się zdarza, i dzięki Cecelii Ahern czytelnicy mogą choć przez chwilę poczuć to, co bohaterka powieści. I za to autorce dziękuję.

Czy inne powieści Cecelii są równie zachwycające?

Moja ocena: 5,5/6

Cecelia Ahern PS Kocham cię

Tłum. Monika Wiśniewska

Wyd. Akurat

Warszawa 2013