Co Śliwka to lepsza

To prawda, że seria o nieposkromionej łowczyni nagród Stephanie Plum jest lepsza z tomu na tom. Przy czytaniu pierwszego towarzyszył mi cały czas uśmiech, przy drugim śmiałam się z tekstów babci Mazurowej, ale to przy trzecim wydawałam z siebie donośny rechot co najmniej kilkanaście razy. I podczas gdy po lekturze Po pierwsze dla pieniędzy i Po drugie dla kasy wiedziałam, że sięgnę za jakiś czas po dalszy ciąg, po przeczytaniu Po trzecie dla zasady niemalże płynnie chciałam przejść do czytania tomu czwartego. Powstrzymało mnie jedynie to, że czwórka na razie kończy moje zapasy w tym zakresie, a chciałam mieć coś na czarną godzinę zanim się odkuję i zakupię następne książki Janet Evanovich.

Trudno właściwie dużo powiedzieć o treści tej książki, żeby nie zepsuć lektury tym, którzy mają jeszcze przed sobą część pierwszą. Powiem więc tylko tyle, że sytuacja życiowa zmusiła Stephanie do podjęcia pracy w biurze poręczeń w charakterze łowcy nagród, co polega głównie na znajdowaniu różnych gamoni i łobuzów w Trenton w New Jersey, którzy nie stawili się na rozprawę, i odstawianiu ich na najbliższy posterunek w celu odzyskania kaucji, jak za gamonia lub łobuza została wpłacona. Robota jak każda inna, chyba, że jesteś jak Stephanie, i przy odrobinie dobrej woli potrafisz wkopać się w największe kłopoty i zrobić z siebie kretynkę jednocześnie. Bo jeśli jesteś jak Stephanie, i zostajesz łowcą nagród, to kończy się to najlepszą komedią, jaką zdarzyło mi się czytać.

W tomie trzecim bohaterka dostaje jeszcze bardziej niewdzięczną niż zwykle robotę - doprowadzenia na policję sprzedawcy cukierków, który nie dość, że zniknął niczym sen jaki złoty, to jeszcze jest podporą lokalnej społeczności, niemalże świętym, w związku z tym nikt nie chce Stephanie pomóc w zlokalizowaniu zguby. Byłoby może trochę łatwiej, sporo pomaga jej sam Komandos (z każdym tomem lubię tą postać coraz bardziej), ale z kolei na horyzoncie pojawia się Lula, a jeśli ktoś potrafi wkopać się w większe kłopoty niż Plum, to jest to na pewno Lula.

Ogóle rzecz ujmując – dzieje się, akcja galopuje, śmieszne teksty i komedie pomyłek zdarzają się na każdym kroku, i tym razem dostarcza je nie tylko babcia Mazurowa, ale i wspomniana Lula. Co jest jednak najlepsze w tej serii, to poza faktem, iż czyta się to świetnie, te książki są absolutnie pozbawione jakiejkolwiek głębszej myśli. Janet Evanovich najpierw przeczytała definicję literatury rozrywkowej, a potem stworzyła ją na nowo. Nie ma tu żadnych poważniejszych zagadnień, żadnych egzystencjalnych pytań w stylu „Czy przemoc to dobre rozwiązanie?” Pewnie, że nie, ale jak jesteś w Trenton i nie masz kasy, to sorry Batory, ale ulice się same z gnid nie wyczyszczą. Więc robisz to nie tylko dla hajsu, ale i poniekąd dla zasady.

Moja ocena: 6/6

Janet Evanovich Po trzecie dla zasady

Tłum. Dominika Repeczko

Wyd. Fabryka Słów

Lublin 2012

To druga w tym roku przeczytana książka z mojej półki (czyli zakupiona przed 1 stycznia 2015).