Szeptem o paranormalach

Szeptem to jedna z tych książek, które od premiery swej żyją u mnie w schowku, ale nigdy nie doczekały się awansu na listę ”muszę, bo umrę”. I tak sobie tam siedziała, potem ją wykasowałam, zaraz wsadziłam do innego schowka, aż pewnego zimowego dnia w bibliotece osiedlowej, ja i ona zetknęłyśmy się, że tak powiem, ontologicznie. Ja stałam na podłodze, a ona stała na półce. I myślę sobie „biorę!” co jak wiecie, nie zawsze jeszcze oznacza „przeczytam!”. Mam taką jednostkę chorobową, że czasem przynoszę z biblioteki książki, których potem nie zdążam przeczytać, i wiem, że nie zdążę, tylko lubię, jak mi tak leżą na półce (co jest złem, bo ktoś by to mógł  w tym czasie czytać, więc się leczę i właściwie od kilku miesięcy nie zaglądałam do bibliotek w ogóle). Ale to Szeptem szeptało do mnie: skoro już się spotkałyśmy, po tylu latach, a ja w sumie niewielką książką jestem, a ty jesteś za to w tym roku zajawiona na nie do końca realistyczną literaturę, to może? No to przeczytałam.

Szeptem to pierwszy tom cyklu autorstwa Becci Fitzpatrick, którego bohaterką jest Nora Grey, nastolatka, oraz Patch, nie-tak do-końca-nastolatek. Rzecz dzieje się na prowincji gdzieś w stanie Maine – pewnego dnia, w wyniku dziwnego pomysłu nauczyciela biologii, Nora zmuszona jest zamiast z przyjaciółką Vee dzielić ławkę z Patchem, nowym uczniem w szkole. Jednocześnie z Patchem w jej życiu zaczynają się dziać różne dziwne rzeczy, które kładą się cieniem na jej dotychczas względnie spokojnym życiu (pomijając fakt, że rok wcześniej zginął jej tata). Żeby jednak nie było nudno, na horyzoncie pojawia się kolejny nowy uczeń, Elliot, jak się okazuje nie taki znów aniołek, i zaczyna się robić straszno.

Jako typowy, młodzieżowy paranormal, Szeptem do złudzenia przypomina Zmierzch, najsłynniejszą chyba powieść tego gatunku ostatnich lat. Nora mieszka w zimnym, mrocznym zamglonym stanie Maine, niedaleko od wybrzeża oceanu. Stan Waszyngton, w którym mieszkała Bella, jest wprawdzie dokładnie po drugiej stronie kraju, ale klimat się zgadza. Do pierwszego spotkania bohaterów dochodzi na lekcji biologii, Nora sama zaczyna się po jakimś czasie domyślać, że Patch tak do końca normalny nie jest, i przy pomocy Google odkrywa prawdę. Oczywiście wpada w sam środek kłopotów z nadprzyrodzonymi siłami, ale daje radę (nie, to nie był spoiler, to prawa gatunku).

Co nie zmienia postaci rzeczy, że dobrze mi się tą książkę czytało. Fitzpatrick nieźle sobie radzi z kreśleniem bohaterów, trzyma się może za bardzo prawideł obowiązujących w świecie paranormalni, ale też sięgając po Szeptem nie szukałam zaskoczenia czy oryginalności. Potrzebowałam lekkiej lektury wspomagającej naukę na egzamin, czegoś, przy czym miło spędzę czas. I zostało mi to zapewnione. Kandydat do Nobla to nie jest, i o to właśnie chodziło. Akcja mknie tu sobie całkiem szybko, ogólne zasady panujące w stworzonym przez autorkę świecie są wewnętrznie spójne (aczkolwiek niepotrzebnie zagęszczone), a ponieważ jest to młodzieżówka, nic poważniejszego od elektryzującego pocałunku się nie pojawia. Czy przeczytam kolejne tomy? Jeśli wpadną mi w ręce, chętnie poznam dalsze losy Nory i Patcha, gdyż spędziłam z nimi dwa bardzo przyjemne wieczory.

Moja ocena: 4/6

Becca Fitzpatrick Szeptem

Wydawnictwo Otwarte

Kraków 2010