Blogorodziny

Niby człowiek wie, że czas leci nieubłaganie, ale jednak każde urodziny to swego rodzaju zaskoczenie. I to zarówno te ludzkie urodziny, jak i te blogowe. Chociaż, może szczególnie te drugie, gdyż pierwsze wspomniane to żaden wyczyn, jeśli tylko uda mi się nie wejść pod tramwaj. Zaś trzy lata blogowania wydaje mi się wiecznością. Mam słomiany zapał i w życiu udało mi się doprowadzić do końca niewiele rzeczy, tudzież wytrwać dłużej w jakimś projekcie. A tu, powtarzam, trzecie urodziny!

Cieszy mnie wiele rzeczy - że mam stałych czytelników, o których wiem, że zaglądają, nawet jeśli nie komentują; że nic się praktycznie na blogu nie zmieniło od chwili powstania, co oznacza, że od początku był według mnie dobry; że wciąż mam o czym pisać, że udaje mi się czasem was zaskoczyć, rozbawić lub zachęcić do danej lektury (czasem to wszystko na raz - takie są najlepsze).

Patrze na analogiczny post z zeszłego roku, kiedy zdmuchiwałam nie tylko dwie świeczki letnie, ale i 50 000 świeczek, każda za jedno wejście. Po roku, tych wejść jest już prawie 100 000! Szok, niedowierzanie, miliony pytań bez odpowiedzi, setki pomysłów, co by tu jeszcze zrobić, tylko doba się tak jakby nie chce rozciągnąć.

Nie mogę nie napisać tutaj o czymś, co wydaje mi się najważniejsze z całej tej blogowej przygody - wiele osób, które dzięki temu poznałam, które mają dokładnie takiego fioła jak ja, lub zupełnie innego fioła, ale takiego kompatybilnego z moim. Chyba apogeum tego blogowego szczęścia przypadło w trakcie Targów Książki w Krakowie i naszej głośnej posiadówy w Kolanku - wciąż mi się micha cieszy na wspomnienie tamtego wieczoru.

Zdradzę wam pewien sekret - blog ten powstał w pewnym mrocznym okresie w moim życiu, kiedy znów się zawiodłam na ludziach, i kiedy znów zostałam sama. Miał być nie tylko odskocznią od codziennego życia, i zastępczym zajęciem na samotne wieczory, ale i swoistym manifestem, że nie idę na dno. Czasem takie zupełnie przypadkowe decyzje mają olbrzymie znaczenie dla naszego życia, jak to mówią, kiedy jedne drzwi się zamykają, otwierają się inne. Przede mną otwarła się Narnia, Hogwart i Rivendell razem wzięte. Dziękuję.

Zamiast podliczać ilość postów, jakie pojawiły się od początku, ile komentarzy, i całej reszty matematyki, zapraszam Was do poczytania kilku najpopularniejszych postów, jakie zostały opublikowane na Krakowskim Czytaniu.

Powiedz 'przyjacielu' i wejdź. ;)

Lenin czyli najbardziej znienawidzony pomnik

Hosseini w oszałamiającym blasku "Tysiąca wspaniałych słońc"

Parę słów o Sztokholmie, a konkretnie łoś i trzy korony

I jeszcze więcej słów o sztokholmskim metrze nie tak bezpiecznym.