Kryminał krakowski

Kryminał „Morderstwo tuż za rogiem” przeczytałam w ramach moich podróży po całej Polsce. Jakoś tak wyszło, że zanim zabrałam się za kryminalny Kraków, odwiedziłam parę innych miast, dzięki czemu jednak mam teraz całkiem niezłe porównanie polskich powieści z tego gatunku.

Na osiedlu Wola Duchacka w Krakowie znaleziony zostaje martwy mężczyzna. Patolog stwierdza, że przyczyną zgonu było dotkliwe pobicie. Sam zmarły okazuje się wkrótce być lokalnym bezdomnym, zamieszkującym pobliski barak. Śledztwo prowadzi komisarz Marcin Bartnik oraz podkomisarz Zbigniew Niwiński. Początkowo podejrzenia padają na chuliganów, który dla rozrywki mogli poturbować napotkanego przypadkowo menela. Jednak szczegółowe śledztwo powoli odkrywa przed policjantami tożsamość zabitego, która mogła mieć wpływ na jego losy, ze śmiercią włącznie. Po drodze oczywiście napatoczą się różne błędne wątki, ale w ostateczności morderca zostaje zatrzymany. Trochę się wprawdzie spodziewałam, kto będzie mordercą, ale nie zepsuło mi to przyjemności z lektury. Bardzo miło jest przy pomocy książki poruszać się po znanych sobie okolicach, zwłaszcza, że autorka nie tylko zabiera nas do centrum Krakowa i na wspomnianą Wolę, ale i trafia między innymi na bliską mi mieszkaniowo ulicę Młyńską, a nawet do znanego mi bloku, a to już robi olbrzymie wrażenie. Podobali mi się również prowadzący śledztwo policjanci, prezentujący dwa skrajne typy, które jednak świetnie się uzupełniają, i których nie sposób nie polubić.

Jednak trudno o ideał, więc i pani Małopolskiej zdarzyły się potknięcia.

Powieść zawiera w sobie sprzeczność, powiedziałabym, stylistyczną. Z jednej strony autorka tworzy przekonującą i wciągającą intrygę kryminalną, oraz ciekawe postacie.  Z drugiej zaś – potrafi w jednym rozdziale wykorzystać wiedzę podręcznikową jak pisać książki, i w związku z tym niektóre fragmenty są pisane jakby według jakiegoś schematu żywcem wziętego z wzorów wypracowań, by po chwili umieścić w powieści elementy, które nijak nie pasują i niejako silą się na oryginalność. Kiedy coś ciekawego się dzieje, fabuła leci sobie sama i wciąga czytelnika, a gdy mamy chwilę zastoju, autorka serwuje czytelnikowi jakiś ciężkostrawny fragment, którego nie da się kupić nawet po pół litry wódki bez zakąsek. Szczególnie nie przekonały mnie fragmenty, kiedy główny policjant prowadzący śledztwo streszcza dotychczasowe osiągnięcia w śledztwie swojej licealnej nauczycielce. Rozumiem, trzeba jakoś czytelnika wprowadzić w temat, ale nie wyobrażam sobie, że po 10 latach spotykam swoją byłą nauczycielkę i mówię  „O, dzień dobry, wczoraj znalazłam trupa bezdomnego (i tu następuje raport o tym, co denat miał na sobie i w kieszeniach)”. W ogóle postać pani Leonii (owej nauczycielki) która pozuje na pannę  Marple, zupełnie do mnie nie przemówiła. Książka jest naprawdę dobra, ale mistrzostwo to to nie jest, toteż lepiej by było, gdyby pani Małopolska trzymała się chwytów klasycznych, gdyż dobrze napisany klasyczny kryminał zawsze jest jednak lepszy od usilnie nowatorskiego.

Mimo tych niedostatków kryminał jako kryminał trzyma poziom i warto po niego sięgnąć, kiedy ma się ochotę na coś lżejszego, bo czyta się to naprawdę dobrze. A i obraz Krakowa jaki autorka tu prezentuje, zachęca do wybrania się na spacer to tym wspaniałym mieście.

Moja ocena: 4,5/6

Zofia Małopolska „Morderstwo tuż za rogiem”

Wyd. Prószyński i S-ka

Warszawa 2011