Kryminalne podróże po miastach polskich: Londyn ;)

Do kryminałów Konatkowskiego mam sentyment, wszak jego „Przystanek śmierć” był bodaj pierwszym przeczytanym przez mnie polskim, współczesnym kryminałem. Wcześniej stroniłam od tego typu książek, po „Przystanku” zaś rozpoczęłam swoją podróż po Polsce śladami fikcyjnych morderców i glinarzy. I bardzo mi się to spodobało. Tom drugi troszkę mniej mnie zachwycił, gdyż „Wilcza wyspa” traktowała bardziej o zorganizowanej przestępczości, a nie ulubionym temacie autorów kryminałów – seryjnym mordercy, w związku z czym szła bardziej w kierunku sensacji. „Nie ma takiego miasta” podąża tym tropem.

Powieść składa się z dwóch części. W pierwszej komisarz Nowak udaje się do Londynu na wymianę. Ma zapoznawać się z procedurami stosowanymi w tamtejszej policji, oraz dowiedzieć się o problemach nękających tamtejsze społeczności, w tym oczywiście najliczniejszą – Polaków na emigracji. Początkowo Nowak występuje tylko z pozycji obserwatora, jednak kiedy zostaje odnaleziony martwy Polak, Dawid Kalinowski, zaczyna odgrywać bardziej doniosłą rolę w śledztwie, pomagając brytyjskim (przepraszam, londyńskim) policjantom, głównie dzięki swojej znajomości języka i mentalności naszych rodaków. A trafia na nich na każdym kroku, bo jak mówi jeden z bohaterów powieści: „Polacy są wszędzie”. W tym samym czasie komisarz poznaje Londyn, zwiedzając zarówno te popularne miejsca, jak i te mniej znane, a równie urokliwe. Okazuje się, że Konatkowski potrafi ciekawie i z polotem pisać nie tylko o Warszawie, ale i o każdym innym miejscu, któremu tylko poświęci chwilę swojej uwagi.

Po miesiącu komisarz Nowak wraca do Warszawy, gdzie zostaje mu przydzielony nowy „partner”, aspirant Pawlak. Dotychczasowi współpracownicy głównego bohatera wciąż pojawiają się na kartach powieści, ale „nowy” z prezencją Christiano Ronaldo i licencjatem wyższej szkoły z gdzieś tam podbił moje serce niefrasobliwością i podejściem do pracy. W stolicy przed Nowakiem stają nowe wyzwania, które, jak się wkrótce okaże, mają swoje źródło w niezamkniętych sprawach z Londynu oraz w poprzedniej powieści z cyklu.

Jak zwykle u Konatkowskiego podobają mi się opowieści o miastach, które autor snuje z wdziękiem i prawdziwą pasją, podobnie jak o muzyce i sporcie. Sam bohater – komisarz Nowak, mimo iż w wierzchu nie różni się od swoich kolegów z innych polskich powieści kryminalnych, to właśnie przez swoje zainteresowania staje się postacią z krwi i kości, którego można polubić (choć jego niekończące się dywagacje o piłce nożnej dawały mi czasem się we znaki). Miałam natomiast wrażenie, że autor starał się wpleść w powieść zbyt wiele wątków, przez co chwilami trochę się gubiłam kto, gdzie, kiedy, czyj brat, które miasto?  Podobne nazwiska postaci nie pomagały mi się odnaleźć, i choć sama intryga i jej zakończenie były ciekawe i nietuzinkowe, to wrażenie chaosu pozostało, obniżając trochę moją ogólną ocenę. Wciąż jednak zachęcam do zapoznania się z tym cyklem, ja w każdym razie chętnie sięgnę po kolejną powieść tego autora.

Moja ocena: 4,5/6

Tomasz Konatkowski Nie ma takiego miasta

Wyd. WAB

Warszawa 2010

O poprzednich tomach cyklu możecie poczytać tu.