O książkach, o Krakowie, o książkach w Krakowie i o Krakowie w książkach

środa, 23 października 2013

„Kraina Chichów” czyli obłęd w ciapki



Jonathana Carrolla dawno temu wrzuciłam do jednego wora z Williamem Whartonem i tam siedział do niedawna. Nie pytajcie mnie, dlaczego tam wylądował, bo nie wiem. W każdym bądź razie w zeszłym roku przeczytałam jednego Whartona i nie spodobał mi się, tym samym zaś wór stał się może nie zakazany, ale na pewno mało atrakcyjny. W międzyczasie gdzieś tam czytałam zachwyty nad Carrollem, nawet na imprezie u znajomych nowopoznana rozmówczyni reklamowała mi bardzo tą powieść. Ale wciąż trzeba było przeczekać, informacja musiała wsiąknąć, po pożyczeniu z biblioteki zaś „Kraina Chichów” potrzebowała niczym ser dojrzeć na półce zanim po nią sięgnęłam. A teraz Carroll został moim tegorocznym odkryciem.

Jest to przede wszystkim opowieść z gatunku takich jakie lubię najbardziej – książka o książce. Główny bohater, Tomasz, od dziecka zafascynowany jest książkami autorstwa niejakiego Marshalla France’a, a szczególnie jedną – „Krainą Chichów”. W pewnej chwili, niejako przypadkiem, decyduje się napisać biografię swego ukochanego autora, o którym niewiele wiadomo, poza tym iż większość dorosłego życia spędził w małym miasteczku – Galen. Wyrusza tam zatem, by uzyskać zgodę na napisanie książki od córki zmarłego pisarza. Gdy tam dociera, wiele spraw staje się dla niego jasnych, ale jeszcze więcej się komplikuje. Zaczynają się dziać dziwne i straszne rzeczy, a wszystko to doprowadzi do wielkiego, wybuchowego finału. Takiego, przy którym jednocześnie wciska cię w fotel i podrywa pod sufit, a w międzyczasie masz ciary jak późnym wieczorem na opuszczonym cmentarzu.

Carroll oprócz obłędnej wyobraźni ma również piękny, wyrazisty styl, dzięki któremu cała opowieść uzyskuje taki, jakby to powiedzieć, „ekskluzywny” połysk. W treści powieść ta przypomina nieco „Cień wiatru” czy „Klub Dumas”, ale tutaj jest to jednak podane w bardziej płynny, a jednocześnie szalony sposób. Autor wciąż myli ślady, odsłania przed czytelnikiem tylko detale, ale nie pozwala odmalować całości sytuacji, aż do ostatniego zdania. Dosłownie ostatniego. Nie stosuje tanich chwytów, zaskakuje wyobraźnią. Wszystko to razem sprawiło, że czytanie „Krainy Chichów” stało się przeżyciem niemalże mistycznym.

Moja ocena: 6/6

Jonathan Carroll Kraina Chichów
Tłum. Jolanta Kozak
Wyd. Prószyński i S-ka
Warszawa 1996

24 komentarze:

  1. "Kraina Chichów" ciągle zajmuje pierwsze miejsce na mojej liście najlepszych książek. Niezmiennie od wielu lat. Jestem ciekawa co pokazał Carroll w najnowszej powieści "Kąpiąc lwa". Tak bardzo żałuję, że nie mogę być na spotkaniu z autorem. Wybierasz się może? (25 i 26 października w Krakowie).
    Pozdrawiam ciepło

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Poważnie się nad tym zastanawiam, ale chyba nie zdążę na spotkanie z Carrollem. Pewnie będzie tłum, a ja mam potem spotkanie blogerów i imprezę, więc chciałabym jeszcze skoczyć do domu.

      Usuń
  2. To oprocz "Zaslubin patykow" moja najulubiensza ksiazka Carrolla. Musz esobie ja kiedys przypomniec, bo czytalam kilkakrotnie, ale kilkanascie lat temu, kiedy to ksiazki tego pisarza ukazywaly sie kilka razy do roku.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja już się cieszę na tą półkę w bibliotece, pełną Carrolla :D

      Usuń
  3. Świetna jest ta książka, wręcz rewelacyjna. Podoba mi się realizm magiczny w wydaniu Carrolla. Dobrze, że o nim napisałaś, bo dawno nic jego nie czytałam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak ja się cieszę, że wreszcie na tą powieść trafiłam :)

      Usuń
  4. Nie czytałam tej, ale mam kilka innych książek tego autora na półce i cały czas czekają na swoją kolej. Czy tylko ja mam wrażenie, że ciągle jestem w tyle za wszystkimi? Moja lista książek "do przeczytania" jest tak obszerna, że chyba życia mi nie starczy, żeby ze wszystkimi się bliżej zapoznać :P

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Koniecznie wypróbuj! Nie martw się, moja lista do przeczytania jest obliczona na kilka żyć :D

      Usuń
  5. Zawsze chciałam napisać tę książkę (a przynajmniej opartą na tym pomyśle). No, ale cóż. Carroll mnie uprzedził ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hehe, też tak miewam - ktoś publikuje coś, o czym ja właśnie myślałam. Nie należy odkładać pomysłów na później :D

      Usuń
  6. Bardzo chciałam ją przeczytać, ale mimo usilnych poszukiwań pani bibliotekarki, gdzieś wsiąknęła i jej nie ma :/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Szkoda, ale mam nadzieję, że się odnajdzie, bo naprawdę warto przeczytać :)

      Usuń
  7. Wspaniała książka - nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać po Carrollu i byłam lekturą oczarowana! Bardzo chciałabym zdążyć na spotkanie z autorem, ale zobaczymy, co z tego wyjdzie - w sumie na nim zależy mi najbardziej, więc mogę stać w kolejce przez godzinę lub dwie...

    OdpowiedzUsuń
  8. Wiem, że kiedyś to czytałam, w zamierzchłych czasach i niestety nic, ale to kompletnie nic nie pamiętam. Chyba muszę to sobie odświeżyć:-)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nigdy tego autora nie czytałam i chociaż ani tytuł, ani okładka, ani opis normalnie by mnie nie przyciągnęły to po tylu pozytywnych recenzjach (i twoja i te w komentarzach) chyba muszę :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To jest absolutny klasyk, i myślę, że mogłaby ci się spodobać :)

      Usuń
  10. Mam dwie książki Carrolla. Najwyższa pora go poznać.

    OdpowiedzUsuń
  11. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  12. Jeszcze raz ;)
    To przedziwna książka i choć nie toleruję fantasy, ta książka, mimo że mnie nie urzekła urzekła, to tkwi we mnie. Nie można powiedzieć, że jest banalna. Tytuł Twojego wpisu jak najbardziej odpowiedni - to naprawdę obłęd w ciapki ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fantasy to w sumie za wąskie określenie dla Carrolla - wprawdzie działy się tam dziwne rzeczy, ale miałam wrażenie, że to jakby nie jest clue całej historii.

      Usuń
  13. Errata: jedno "urzekła" do kosza proszę ;)

    OdpowiedzUsuń